Przy kawie, żeby nie uciekło z pamięci
Zaczęłam pisać ten post ponad tydzień temu i nie byłam w stanie go skończyć. Całkiem po ludzku nie potrafiłam ułożyć słów w coś, co miałoby znaczenie, co warto byłoby przeczytać….
Bo niedawno Tata miał urodziny
Rośniecie nam tak szybko, że niedługo (z dużym prawdopodobieństwem) możecie stać się bardziej od nas dorośli. Choć przecież Tata skończył właśnie tyle lat, że Wy wszyscy razem wzięci macie niewiele…
Bo czymże jest moje niespanie w porównaniu z tym, że ratujesz świat?
Kiedy budzisz mnie o czwartej rano, po raz kolejny, bo gorąco, bo pić, bo po prostu: “Mama!”. Powieki podnieść się nie chcą, a w środku przeliczam, ile mi brakuje do…
Miejsce, z którego lepiej nas widać
Bo wszyscy gnamy, prawda? Czasem na złamanie karku, innym razem trochę wolniej, ale ten bieg towarzyszy większości z nas prawie codziennie. I ta świadomość, że trzeba zdążyć. Ze wszystkim, tylko…
Wiosenne migawki
Wiosna nam mija szybciej jeszcze niż do tej pory bywało. I tak jak zawsze wydawało mi się, że potrafię cieszyć się życiem, tak teraz wiem jakby lepiej jeszcze, co to znaczy…
Patrzę na Ciebie, Krzysiu
Czasem patrzę na Ciebie, Krzysiu. Trochę z ukrycia, bo przecież o tym nie wiesz. Patrzę na Ciebie, kiedy czytasz, rozłożony na sofie, z głową na Stefanie. Pochłonięty w całości przez…
Luźne zapiski na temat tego, co w życiu ważne. Trochę dla Ciebie, a trochę dla mnie, bo czasem też muszę sobie przypomnieć. Nie myśl, że nie.
Cześć! Jestem Magda. Miło mi, że chcesz dzielić się ze mną swoim czasem, że chcesz poznać fragmenty mojej historii – z jej chaosem, z czterema synami i psem w tle. Bez doklejonej maski, z plamą po zupie na koszuli i uśmiechem złapanym w przelocie. Gdzieś pomiędzy nastawieniem kolejnego prania a pracą. I z wiecznie żywym marzeniem, że jeszcze zdążę. Ot, zwykły – niezwykły los, który tu da, tam zabierze, a potem wszystko trzeba posklejać, by jakoś kulało się dalej po nierównej powierzchni życia.
