Październikowe migawki
Od ciepłego słońca, które pozwoliło mi uwierzyć, że lato jeszcze nie całkiem odeszło, przez poranne mgły zawieszone metr nad ziemią, po deszcz prosto z samego centrum polskiej, szarej zimy – październiku,…
Czy my się znamy?
“Gruba ciotka Danuta robi swetry na drutach”* – cytuje mi się w głowie wczorajsze czytanie na dobranoc. Przede mną notes, w głowie listy niezapisane, bo nie zmieściłyby się na tych…
Małe kroki #4 Międzyczas
Gdybym miała wybrać trzy słowa najlepiej definiujące moją rzeczywistość, byłyby to: “NIE MAM CZASU”. Odkąd mam dzieci, mój czas nie tylko się skurczył. Mój czas przestał być do końca mój….
Wrześniowe migawki
Wrzesień nie był dla nas łaskawy. A może nie mam racji? Może choroba Krzysia i pobyt w szpitalu pozwoliły spojrzeć na życie z innej perspektywy i nauczyły jeszcze mocniej cieszyć…
Nie myśl, że masz jeszcze czas
Zastanawiam się, ile jeszcze mamy czasu. Ile nam go zostało na życie. Na to, by spełnić marzenia, by znaleźć satysfakcjonującą pracę, przeprowadzić się do miejsca, które nie będzie przytłaczać, zaakceptować…
Luźne zapiski na temat tego, co w życiu ważne. Trochę dla Ciebie, a trochę dla mnie, bo czasem też muszę sobie przypomnieć. Nie myśl, że nie.
Cześć! Jestem Magda. Miło mi, że chcesz dzielić się ze mną swoim czasem, że chcesz poznać fragmenty mojej historii – z jej chaosem, z czterema synami i psem w tle. Bez doklejonej maski, z plamą po zupie na koszuli i uśmiechem złapanym w przelocie. Gdzieś pomiędzy nastawieniem kolejnego prania a pracą. I z wiecznie żywym marzeniem, że jeszcze zdążę. Ot, zwykły – niezwykły los, który tu da, tam zabierze, a potem wszystko trzeba posklejać, by jakoś kulało się dalej po nierównej powierzchni życia.
