Przy kawie, żeby nie uciekło z pamięci
Zaczęłam pisać ten post ponad tydzień temu i nie byłam w stanie go skończyć. Całkiem po ludzku nie potrafiłam ułożyć słów w coś, co miałoby znaczenie, co warto byłoby przeczytać….
Miejsce, z którego lepiej nas widać
Bo wszyscy gnamy, prawda? Czasem na złamanie karku, innym razem trochę wolniej, ale ten bieg towarzyszy większości z nas prawie codziennie. I ta świadomość, że trzeba zdążyć. Ze wszystkim, tylko…
Wiosenne migawki
Wiosna nam mija szybciej jeszcze niż do tej pory bywało. I tak jak zawsze wydawało mi się, że potrafię cieszyć się życiem, tak teraz wiem jakby lepiej jeszcze, co to znaczy…
Szczęście z social media
Miało być tak. Paryż, Londyn, potem Nowy Jork, ale na ten ostatni nie starczyło niczego. Bo ciąża, bo dziecko, bo lepiej żeby znało swoje babcie nie tylko ze skype’a….
Co mi wiosną w duszy gra
Dawno temu, kiedy mieszkałam jeszcze w domu rodzinnym, mama budziła mnie (czasem o porach, które wtedy wydawały mi się nieludzkie, a dziś są nieosiągalnym marzeniem), włączając w moim pokoju radio…
List na 43 urodziny
W niedzielę, w moje 38 urodziny, napisałam do siebie list. Do siebie z przyszłości, do tej dziewczyny, której, jeśli los będzie łaskawy, dane będzie kiedyś skończyć 43 lata. To przecież…
Luźne zapiski na temat tego, co w życiu ważne. Trochę dla Ciebie, a trochę dla mnie, bo czasem też muszę sobie przypomnieć. Nie myśl, że nie.
Cześć! Jestem Magda. Miło mi, że chcesz dzielić się ze mną swoim czasem, że chcesz poznać fragmenty mojej historii – z jej chaosem, z czterema synami i psem w tle. Bez doklejonej maski, z plamą po zupie na koszuli i uśmiechem złapanym w przelocie. Gdzieś pomiędzy nastawieniem kolejnego prania a pracą. I z wiecznie żywym marzeniem, że jeszcze zdążę. Ot, zwykły – niezwykły los, który tu da, tam zabierze, a potem wszystko trzeba posklejać, by jakoś kulało się dalej po nierównej powierzchni życia.
