Moja (skomplikowana) relacja z jedzeniem
Od jakiegoś czasu mam w brudnopisie post o tym, jak rzuciłam cukier, pszenicę, nabiał i w ogóle jak cudowna jest świadomość, że teraz to ja już jem zdrowo, zawsze zdrowo…
Małe kroki #4 Międzyczas
Gdybym miała wybrać trzy słowa najlepiej definiujące moją rzeczywistość, byłyby to: “NIE MAM CZASU”. Odkąd mam dzieci, mój czas nie tylko się skurczył. Mój czas przestał być do końca mój….
Małe kroki #3 Zacznij
Ostatnie dwa tygodnie były dla naszej rodziny trudne. Choroba Krzysia i pobyt w szpitalu postawiły życie do góry nogami i do granic możliwości przetestowały nasze zdolności organizacyjne. Pracę częściowo przekładaliśmy…
Małe kroki #2 bądź czarodziejką
Piątkowy wieczór. Chłopcy krzyczą. Jeden przez drugiego próbuje zwrócić na siebie uwagę, wywalczyć swoją rację i wygrać, w czymkolwiek, byle jego było na wierzchu. Kiedy staram się uspokoić Gustawa, starsi…
Małe kroki #1 twórz wspomnienia
Po raz pierwszy od czasów szkolnych zrobiłam sobie dwumiesięczne wakacje. Nie na 100 %, ale na tyle, na ile się dało. Odcięłam się od maili, od Internetu, od przywiązania do…
Luźne zapiski na temat tego, co w życiu ważne. Trochę dla Ciebie, a trochę dla mnie, bo czasem też muszę sobie przypomnieć. Nie myśl, że nie.
Cześć! Jestem Magda. Miło mi, że chcesz dzielić się ze mną swoim czasem, że chcesz poznać fragmenty mojej historii – z jej chaosem, z czterema synami i psem w tle. Bez doklejonej maski, z plamą po zupie na koszuli i uśmiechem złapanym w przelocie. Gdzieś pomiędzy nastawieniem kolejnego prania a pracą. I z wiecznie żywym marzeniem, że jeszcze zdążę. Ot, zwykły – niezwykły los, który tu da, tam zabierze, a potem wszystko trzeba posklejać, by jakoś kulało się dalej po nierównej powierzchni życia.
