Patrzę na Ciebie, Krzysiu
Czasem patrzę na Ciebie, Krzysiu. Trochę z ukrycia, bo przecież o tym nie wiesz. Patrzę na Ciebie, kiedy czytasz, rozłożony na sofie, z głową na Stefanie. Pochłonięty w całości przez…
Specjalne miejsce w sercu
10 minut. I jesteś. Z czarnymi włosami, których tak dużo, że zupełnie starszych braci nie przypominasz. “No i piękny, mógłby być dziewczynką” – słyszę gdzieś daleko, bo blisko tylko Twój…
ZAWSZE PO STRONIE ŻYCIA
Zapytałeś mnie ostatnio, co to jest aborcja. Odpowiedziałam Ci najlepiej jak potrafię. Powiedziałam Ci też, że jestem pro life, ale moje pro life nie ma nic wspólnego z hasłami z…
2922 dni miłości
Wczoraj skończyłeś osiem lat. Dobrze grasz w piłkę, ale jeszcze lepiej na moich nerwach. Potrafisz przejść półtora kilometra do najbliższych sąsiadów, by pożyczyć grabie, ale czasem wykrzykujesz swoją niechęć do tego,…
67 dni wakacji
Jest godzina 23, a ja dopiero jem kolację. Wiem, wiem, już jedliśmy, ale potem przez 3 godziny usypiałam Gustawa, a noszenie ciężarów, nawet tych najsłodszych, podnosi zapotrzebowanie na kalorie. Jest…
Luźne zapiski na temat tego, co w życiu ważne. Trochę dla Ciebie, a trochę dla mnie, bo czasem też muszę sobie przypomnieć. Nie myśl, że nie.
Cześć! Jestem Magda. Miło mi, że chcesz dzielić się ze mną swoim czasem, że chcesz poznać fragmenty mojej historii – z jej chaosem, z czterema synami i psem w tle. Bez doklejonej maski, z plamą po zupie na koszuli i uśmiechem złapanym w przelocie. Gdzieś pomiędzy nastawieniem kolejnego prania a pracą. I z wiecznie żywym marzeniem, że jeszcze zdążę. Ot, zwykły – niezwykły los, który tu da, tam zabierze, a potem wszystko trzeba posklejać, by jakoś kulało się dalej po nierównej powierzchni życia.
